محمد رضا اصلانی؛ مرد چالش با متن های تاریخی

نه اينجا اردوگاه کار اجباری نيست

اكبر

برای چشمان تو

برای نازکی پلکهايت

و برای تمام کابوسهايی که از جنگ به خوابت نشسته اند

کاش نقش قلم را اشک نمی شست

ابدیت و یك شب

من تئو آنجلو پولوس را خیلی دوست دارم. تو چطور؟

رويای ناز و نياز

.به بهمن خان فرزاد حتما سر بزنيد

انگار تا ابد همين است. ناز و نياز

به جان می خرمش

و با خرام نازت بالا می روم

بلند می شوم

fly fly little wing!

برای چشمان تر فسانه ی نيما

دختر راههای دور

دختر سفرهای غريب

دل نازکت را

چشم ترت را و دستان آهنگين ات را

چنان در ديار دور نشانده ای

که نفسم در خيال اينهمه راه نا پيموده

ايهنمه گذرگاه تنگ

اينهمه غربت می ميرد

امشب را

به رويای من ميهمان باش

سکوت فدريکو گارسيا لورکا

سکوت

بشنو، بشنو، کودکم، سکوت را

سکوتی که موج می‌زند.

سکوتی، که در آن پَر می‌زنند درّه و پژواک. و به‌زمين می‌افکند همه پيشانی‌ها را.

ترجمه ی خسرو ناقد

گلستان ها

به منزل تاريخی گلستان ها -همان خانه ی خيابان دروس- که وارد شدم لحظه ای حس کردم که کاوه گلستان را خوب خوب می شناسم. تمام مدت شعری را که درلحظه ی شنيدن خبر فوت کاوه گلستان شنيدم تکرار می کردم تادوباره از حيات کودکی های کاوه عبور کردم: دوش چه خورده ای دلا، راست بگو نهان نکن چون خموشان بی گنه، روی بر آسمان نکن باده ی خاص خورده ای؟ نقل خلاص خورده ای؟ بوی شراب می زند، خربزه در دهان مکن

گفتگو با عكس

دكتر مرتضی قاسم پور استاد ایرانی دانشگاه كلن در جلسه ی عكس و گفتگو سخنرانی بسیار شیرینی داشت. برای خواندن خلاصه ی مطلب اینجا را بخوانید

آه

می خواستم آفتاب باشم... و

مولوی

...از رقص كلمات هر پوستری شعفی می جهد كه مستت می كند و به رقصت وا می دارد

غريبه

بغضم فاصله شده است

ميان آنچه می‌خواهم بگويم و آنچه می‌شنوی.

چه فايده از گريه‌های مخفيانه؟

غريبه شده‌ای

از سایت پرستو دوكوهكی.

دهلوی مــرد صــبور موســيقی

این مصاحبه ی من و گیسو با استاد دهلوی است كه روی سایت رفته.

پاره شعر

سپيد در اندلس رنگ سوگواريست

و بايسته همين است نمي بيني موي سپيد مرا

من سوگوار جواني ام

ترجمه ی يونس شکرخواه

ترانه

پنجاه و سه ترانه ی شمس لنگرودي در پنجاه و سومين تولدش:

اگر گنجشكی تازه بالی

در شعر كوچك من لانه كن

اگر آفتابِ تازه زادی و راه را نمی شناسی

در آسمان من پرسه زن

اگر طوفاني و درياهایت كوچك اند

در بستر من شعله ورشو.

ای بادپا كه دسته كليددریاها در دست توست

صندوق قدیمی را باز كن

و نقشه ی ملاحان گمشده را به من ده،

ببين چگونه مروارید هاتكثير می شوند

بر آتش مژگان من

... شمس لنگرودي

بی مقدمه

شكستنی است

با احتياط حمل شود

جای گرم و خشك و مرطوب

مهم نيست

بی تو

می پوسد

بهمن جلالی باز هم از عکاسی می گويد

بخوانيد

ديالکتيک تنهايی

همه انسانها در لحظاتی از زندگيشان، خود را تنها احساس می کنند و تنها هم هستند. زيستن يعنی جدا شدن از آنچه بوديم برای رسيدن به آنچه در آينده مرموز خواهيم بود. تنهايی، عميق ترين واقعيت در وضع بشری است. انسان يگانه موجودی است که می داند تنهاست و يگانه موجودی است که در پی يافتن ديگری است... انسان خود درد غربت و بازجستن روزگار وصل است. بنابراين آنگاه که او از خويشتن آگاه است از نبود آن ديگری، يعنی از تنهايی اش هم آگاه است... ما همه نيروهايمان را به کار می گيريم تا از بند تنهايی رها شويم. برای همين احساس تنهايی ما اهميت و معنايی دوگانه دارد: از سويی آگاهی بر خويشتن است و از سوی ديگر آرزوی گريز از خويشتن." اکتاويو پاز ترجمهء خشايار ديهيمی

عکسهای کودکان دروازهء غار

در غار چشم گشوده ام.

با دستان نيازموده ام,

می سازم ,

کج و کوله.

ميکشم ,

راه و بی راه.

می نويسم,

نا خوانا.

.تصوير ميکنم هر آنچه بايد داشته باشم

رويا هايم هزاران سال از من جلوتر اند.

نگاه همواره متعجبم نگران است.

نگرانيم را به تو می سپارم تا در لحظاتت ثبت کنی.

دستانم را بگير

و دردستانت جای بده

می خواهم کمی آرام بگيرم.

اينجا

بهمن جلالی از عکاسی می گويد

بهمن جلالی-استاد نازنين عکاسی خبری- از عکاسی می گويد ...بخوانيد

...انيشتن انسان شناس

از آلبرت انيشتن خواندم : چيزی ترسناک تر از خوی ويرانگر آدمی نيست