اندوهی هستم

که در دستان تو

بلورِ برف می شوم

می بارم

و چاکِ تشنه ی زمين را

بخيه می کنم.

پروانه

17 شهريور 1389

گل سرخ

،ای تناقض ناب

ای شوق ِ خواب ِ هيچ کس نبودن

.در پشت اين همه پلک

سنگ نوشته ی مزار راينر ماريا ريلکه سروده ی خودش

ترجمه ی علی عبدالهی