به جای بهار
تو بیا به خانه ی ما
من
در دستانت
می رویم
و ریشه می دوانم
تا اعماق دلت
به گاه تابستان
آبستن میوه هایی می شوم
که از جعد گیسوان تو
چیده ام
و در پاییز
عریان
به نظاره ی چشمانت
می نشینم
که با اندوه
آشناست
تو بیا به خانه ی ما
من
در دستانت
می رویم
و ریشه می دوانم
تا اعماق دلت
به گاه تابستان
آبستن میوه هایی می شوم
که از جعد گیسوان تو
چیده ام
و در پاییز
عریان
به نظاره ی چشمانت
می نشینم
که با اندوه
آشناست
زمستان که شد
در دستانت
می خوابم
غنودنی آرام
ابدی
پروانه
23 آذر 88
