مطرب
نت ها را
به سیخ کشید
"دو تا "ر" یک "لا
سهم شبش بود
اجاق را روشن کرد
دید دلتنگ است
یک کلید "سل" هم
افزود
و همسایه را
دعوت کرد
" شرابی و"ر" و "لا" و "سل
ضیافت شاهانه شان
تا پاسی از شب
ادامه داشت
پروانه
Sunday, February 28, 2010
Saturday, February 27, 2010
عاشقانه
پشت هر ترانه
کودکی کمین کرده
قایم باشک لطیفی ست
عاشقی من و تو
من چشم می گذارم
تو دور می شوی
پنهان می شوی از دیدگانم
تا من
تا ابد
جهانی را
به دنبالت بفرسایم
سیر و سیاحتی کنم
نادیده ها را
ببینم و
نیابم ات
و برای خیالت
شعرها بنویسم
پروانه
Friday, February 26, 2010
وصیت نامه
شاعر
وصیت نامه ی دنیا را که نوشتی
به من بده
تا با بالهای کاغذی ام
" پربگشایم به رودخانه ی " راین
و در بطری ودکایی
رهایش کنم
شاید روزی
به اعجاز
پیامبری بیابدش
و آشکار شود چگونه
دنیا
با این همه اندوه
دیر زمانی است
دوام آورده
پروانه
6 اسفند 1388
با احترام تقدیم می شود به شاعر رویا ها شمس لنگرودی گرامی
با احترام تقدیم می شود به شاعر رویا ها شمس لنگرودی گرامی
Thursday, February 25, 2010
توصیف
به دریا که فکر می کنم
با تو راهی می شوم
کوه را که می بینم
با تو در می نوردم
کتاب شعر "شمس" را که می گشایم
تو را می خوانم
که همچنان با وقار و طناز
هر شعری را
شاه بیت شده ای
راستی
مگر مرد شاعر ما
"شمس لنگرودی" مهربان
که گجشکان بی تاب
از سرهرانگشتش آواز می خوانند
تو را می شناخت
که در وصف ات
کتاب ها نوشته
تا من بخوانم؟
پروانه
آرام بخش
آه نجات بخش راستین
داروی آرام بخش
در این غروب تباهی
وقتی تو هستی
دیگر نمی بینیم
دهان "فرخی" ها را
بخیه می زنند
دیگر نمی بینیم
ریسمان های طماع
در انتظار فشردن حلق ها
به له له افتاده اند
و تفنگ های هار
پارس می کنند
و گلوله
به گُل می نشیند
"هایدگر"
اندیشمند بزرگوار
نگران نباش
خداوند
خیلی وقت است
که ما را ترک کرده
و ما
ترکش خورده
قرص ضد اضطراب می خوریم
شاید که بخوابیم
و خواب صلح ببینیم
راستی
می شود وقتی "افلاطون" را دیدی
از او بپرسی:
چرا مرا
از این جهان
که در آن
غریبه ای بیش نیستم
بیرون نمی راند؟
آخر
پاسپورتم
در فرودگاه
ضبط شده
پروانه
Sunday, February 21, 2010
قول
بلبلی که در سینه ام آواز داشت
امروز مرد.
مگر قرارمان نبود
دل از من
آب و دانه از تو؟
پروانه
2 اسفند 1388
Friday, February 19, 2010
سازمان ملل
مگر تو شورای عالی امنیت سازمان ملل هستی
که هرازگاهی تحریم می کنی
بوسه را و دیدار را
انصاف رفیق
در سرزمین من
زلزله ویران کرده
تمام سد ها را
و تمام برج های عاطفه
دردمند
زیر آوار خویش فریاد می زنند
نجات! نجات!
از کمیساریای عالی پناهندگان بخواه
که پناه دهد
این همه بی پناهی را
که در نگاه من نشسته
پروانه
30 بهمن 1388
Thursday, February 18, 2010
تسلیم
اصلا دستپاچه نیستم
می بینی چه خوب می رقصم
می بینی چه خوب می رقصم
به ساز چپ کوک ات
کج و معوج و خارج؟
پروانه
29 بهمن 1388
خرداد 88
دامن بهار
لکه دار شد.
برادرم بردباری
بیا دلداریش دهیم
و در هر فصلی که خواستیم
از نو
عروسش کنیم.
آیه ی یاس مخوان
تاریخ از یادت گریخته مگر؟
پدرانمان نگفتند روزی
" زمستان ما بهار شد "!
پروانه
ویرایش 29 بهمن 1388
آرزو
کاش
به جای تصویر پروانه ای نحیف
گاو دیوار غار لاسکو بودم
ساعت ها به نظاره ام می نشستی
و من به اعجابت می کشاندم
به تحسینت وا می داشتم
کاش...
پروانه
28 بهمن 1388
Wednesday, February 17, 2010
عاشقانه
به دنبال عشق قدیمت
مرا ورق می زدی.
نتوانستی نقاط کورم را بخوانی
ای یار،
تو که خط بریل نمی دانی.
پروانه
28 بهمن 1388
Tuesday, February 16, 2010
عشق بازی
به یادت هست
ای یار
پس از مهتاب اولین دیدار
تار مویی از تو
روی پیرهنم
جا مانده بود؟
حالا که نیستی
شب ها
پنهانی
با هم گپی می زنیم
و اگر مجالی دهد
عشق بازی هم می کنیم.
پروانه
27 بهمن 1388
Sunday, February 14, 2010
چهارده فوریه
دوستت دارم
به تو سلام می کنم
و می بینمت
دست در دست بانویی
خیابان های شهر را طی می کنی.
امروز چهارده فوریه است
مردم در بازی عشق گیرافتاده اند
من هم می خواهم لب هایت را ببوسم
وارد این بازی شوم
و بگویم
من هم گیر کرده ام
و شمعی قرمز به تو هدیه دهم.
می بینم
دست در دست بانویی
وارد ساختمان می شوی.
در انتظار می نشینم
پشت دری بسته
و از پنجره
روبان ها و کاغذ های قرمز
بر سرم می بارد
و رهایی خنده های سرخوشی.
بی تاب می شوم
قلبم را بیرون می کشم
کنار شمع قرمز
پشت در روی پله می گذارم.
به سر کوچه نرسیده
تمام می کنم
درست مثل شعرهایم
که چند روزی است
تمام کرده اند.
پروانه
14 فوریه 2010
25 بهمن 1388
باغبان من
وقتی که دوستم می داری
از جای هر بوسه
گلی می روید
در بوستان تنم.
باغبان منی
بیارای مرا
یکه
و
بی نظیر.
پروانه
11 دی 1388
1 ژانویه 2010
Saturday, February 13, 2010
مغازله
می ترسی مایه ی الهام من شوی
از تو اندیشه ام بال بگیرد
و به آشیان دیگری بنشیند؟
کور خوانده ای رفیق!
خانه ام چنان گرم است
در دستان تو
که رویای پرواز
مرده است
باید به "شاملو" بگویم
" کمی "هوای تازه
به دوستی مان بدمد
پروانه
23 بهمن 1388
ماخولیا
دوستت دارم
و فیلم بازی می کنم
که یعنی: قهرم.
این نه دیدارها
بیشتر از یک چای داغ
در کنار آدمک برفی ای که خود ساخته ای
می چسبد.
پروانه
22 بهمن 1388
دل آشوبه
آشوب که می شود
دریای دلم
از دور می بینمت
که می آیی
در زورق اطمینان
با چشمانی براق تر از
فلس شاه ماهی اقیانوس ها
و من با هر دل آشوبه
روی موج دستانم
راهنمایت می شوم
به هرآن جا که
تو آرام گیری
رام شوی
ماهی سرکش آب های آزاد!
پروانه
23 بهمن 1388
Friday, February 12, 2010
مرگ
به جای بهار
تو بیا به خانه ی ما
من
در دستانت
می رویم
و ریشه می دوانم
تا اعماق دلت
به گاه تابستان
آبستن میوه هایی می شوم
که از جعد گیسوان تو
چیده ام
و در پاییز
عریان
به نظاره ی چشمانت
می نشینم
که با اندوه
آشناست
تو بیا به خانه ی ما
من
در دستانت
می رویم
و ریشه می دوانم
تا اعماق دلت
به گاه تابستان
آبستن میوه هایی می شوم
که از جعد گیسوان تو
چیده ام
و در پاییز
عریان
به نظاره ی چشمانت
می نشینم
که با اندوه
آشناست
زمستان که شد
در دستانت
می خوابم
غنودنی آرام
ابدی
پروانه
23 آذر 88
Thursday, February 11, 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)
