رخت های خيس من

گواه بارانی تشنه بود

که ديوانه و بی طاقت

سر می کوبيد

به حوصله ی زمينی که

برای چيدن هر دانه اش

دام انداخته بود

و زير سايه ی درختی

خميازه می کشيد

 

پروانه

31 خرداد 1389