برکت از دستان توست
که تا مهربانی می کند
می بارم
بر دو کرتِ پرشيارِ شخم خورده
و گندم از کفِ دستانت
می رويد
پروانه
10 خرداد 1389
skip to main |
skip to sidebar
نوشته های روزانه، شعر و داستان
About Me
Blog Archive
-
▼
2010
(107)
-
▼
June
(12)
- یک عصردر ساعت چهاراز هم جدا شدیم.فقط برای یک هف...
- به کلامتکه آويزان بود از کليشه ی زندگی گوش نمی ...
- آوازهای من بلبل کوری ست که انگشت ندارد بريل" بخ...
- رخت های خيس منگواه بارانی تشنه بودکه ديوانه و ب...
- بهترين شعر منهمين سکوت نوپايی است که می دود ميان...
- باران بودیکه پوست ترک دارم را ديدی و از دهان باز...
- سنگ هاچه بزرگوارانه به شيشه های ما می خورند و ...
- حالابايد نک پنجه بروم به ميهمانی شاهپرک ها بی تا...
- شهيدانبرخاستندبی دست و بی کالبد و خاکسترِ قلب ه...
- رودخانهاشک کوهستان است که زمستان را بدرقه می کن...
- دستان توستون ها تنِ من پلی که راه می برد ماهيان...
- برکت از دستان توستکه تا مهربانی می کند می بارم ...
-
▼
June
(12)