می توانم سال ها

به تو نگويم و

همين طور

تا ته خط
دوست ات بدارم

چشم در چشم ات

با صورتی از سنگ 

-- بسته و سخت--
بنشينم

و در خفا 

به اشاره ای

در خود

فرو بريزم

هزار پاره ای، سی مرغی--

پريشان و بال زنان

در پی آن يکی مرغِ گم شده

--که توباشی

 

پروانه

20 ارديبهشت 1389