اين بهار
سَرِ سازگاری ندارد
بی راه می زند
با تکه تکه ابرهايی که
بر خيالم می بارد.
با صدای بلبلان فراری
و دخترکانی که عشق
در تناسبِ قامت شان
غايب است.
اين بهار سَرِ سازگاری ندارد
عصيان می کند به خشم زمستان
فخر می فروشد به غربت پاييز
لنگ ها را دراز می کند
به رخوتِ بلندِ تابستان.
اين بهار
از آن بهارها نيست
که به پهنایِ سه ماه
آويزان باشد.
اين بهار
با غربتی که دارد
تمامِ فصل های من است.
پروانه
2 فروردين 1389
